De trein vergeef je veel, omdat het een trein is

De laatste maanden lijkt het of mijn leven zich voornamelijk in de trein afspeelt. Met een lief in België, je family & friends over heel Nederland en werk op minstens een uur treinen afstand schieten er aardig wat kilometers spoor onder mij door. Ik voel me de hoofdsponsor van de NS. Maar geen medelijden, ik vind treinen heerlijk. Voor je uit staren uit het raam, plotselinge ontmoetingen en leuke berichtjes in de #Happylines van Metro zijn aan de orde van de dag!

Maar toen ik een tijdje geleden dan eindelijk toe was gekomen aan het kijken van één van die Belgische filmtoppers: ‘De helaasheid der dingen’ (Aanrader) kon ik dan ook niet om onderstaand gedicht heen!

—

De trein blijft een weg door mijn leven banen.
Maar een trein vergeef je veel, omdat het een trein is.
In tegenstelling tot een auto rijdt hij langs de achterkant van de wereld.
De geklasseerde huizen van de stationsbuurt blijken halve krotten te zijn.
Maar die puinhoop krijg je pas te zien vanaf het spoor.

Er is géén voertuig dat je een eerlijkere indruk geeft van het land, dan de trein.
Aanschouw dus onze tuintjes, onze duiventillen en koterijen.
Zie onze onderbroeken drogen aan de draad.
Aanschouw onze tuinkabouters, onze selder en onze prei.
Onze veranda’s en onze gemetselde barbecues.
Kijk hoe de koeien langs het traject gestaag baan ruimen voor onze bakstenen gedrochten, die smakeloos met de goedkeuring van de bank in dat [..] landschap hebben neergepoot.
Neem de trein en kijk hoe roerloos het marmer en graniet langs het spoor zich verveelt onder een laag stof en een laatste rustplaats biedt aan onze dierbaren.

Uit: De helaasheid der dingen – Dimitri Verhulst

—

Fantastisch toch?! Morgen gaat mijn trein naar de Vakdag van de Vakantiebeurs in Utrecht! Iemand zin om samen te reizen?! 😉

♥ Annelies